कोकणातील बाप्पा – येवा कोकण आपलाच असो.

कोकण म्हटलं की हिरवीगार शेती, डोंगर–दऱ्या, नारळी–पोफळीची बाग, आणि त्या सगळ्यात वर्षभर वाट पाहिला जाणारा एक सोहळा – गणेशोत्सव

सचिन मयेकर – छावा न्यूज पोर्टल २६ ऑगस्ट २५

रायगड–कोकणातला गणपती हा फक्त देव नसतो, तो घराचा लाडका मुलगा असतो.

पावसाच्या सरींमध्ये भिजलेली माती, ओल्या पानांच्या सुगंधात विरलेलं वातावरण, गावातून दुमदुमणारे ढोल–ताशे, टाळ–झांजांचा गजर, आणि “गणपती बाप्पा मोरया”चा जयघोष – हाच तर कोकणातील आनंदोत्सव!

गावाबाहेर राहणारी लेकरं, मुंबई–पुण्यात धावपळ करणारी कोकणी माणसं, या दिवसांसाठीच गावाची वाट धरतात. मातीच्या मूर्तीला गावातली माती मिळते, आणि गावच्या मुलांना बाप्प्याच्या आगमनात घराचा ऊबदार श्वास.

रेवदंड्यात तर बाप्प्याचं आगमन वेगळ्याच थाटात होतं –

वाजत गाजत, पारंपरिक टाळ–तबला, पखवाजावर भजन गात, गजर करत बाप्पाचं स्वागत केलं जातं.

हा आवाज फक्त कानांना नाही तर मनालाही भिडतो, भक्तीचा आणि परंपरेचा संगम घडवतो.

कोकणातील बाप्पा हा साधेपणातला दैवत आहे – चौरंगावर मांडलेली मूर्ती, नारळाची आरास, शेंदूर–कुंकवाच्या ओवाळणाऱ्या थाळ्या, आणि जेवणातला मोदक. इथे चकचकीत पांडालपेक्षा जास्त भाव आहे, आणि मोठ्या सजावटीपेक्षा जास्त भक्ती आहे.

रायगडाच्या गड–कोट्यांच्या सावलीत, गावागावातल्या मंडपांत, घराघरांत उभा राहणारा बाप्पा म्हणजे शिवरायांच्या गडाची ताकद आणि कोकणातील घराघराची श्रद्धा!

दहा दिवस गावातले वाद विसरले जातात, दुःख–कष्ट बाजूला ठेवले जातात. सगळे एकत्र येतात, गातात, नाचतात, फुगड्या घालतात, भजनी मंडळांचा गजर होतो.

आणि विसर्जनाच्या दिवशी मात्र डोळे भरून येतात – बाप्पा परत जाणार ही खंत असते, पण त्याचबरोबर “पुढल्या वर्षी लवकर या” ही आस असते.

म्हणूनच…

गणेशोत्सवाचा हा उत्सव अनुभवायचा असेल तर एकच हाक आहे –

येवा कोकण, आपलाच असो.

कारण बाप्प्याच्या उत्सवाची खरी गंमत, खरी ओढ, आणि खरी उब

याच कोकणाच्या मातीमध्ये आहे.