स्वच्छतेचा संन्यासी – सुरेंद्र गोंधळी यांचं नि:स्वार्थ कार्य.

छावा -मराठी- सचिन मयेकर – रेवदंडा

दि. १८/०८/२०२५

रेवदंडा हे केवळ समुद्रकिनारा, किल्ला किंवा इतिहासापुरतं मर्यादित गाव नाही. इथं अजून एक गोष्ट आहे – माणुसकीचं मंदिर! आणि त्या मंदिरात नतमस्तक राहून, कोणतीही अपेक्षा न ठेवता, आपली सेवा देणारे – सुरेंद्र गोंधळी!

कोणत्याही राजकीय पदावर नाहीत, कोणत्याही संस्थेचे पदाधिकारी नाहीत, पण गावातील अनेकांना त्यांच्या कार्यामुळे ते ‘निःशब्द समाजसेवक’ म्हणून ओळखले जातात.

हरेश्वर मंदिर परिसर (श्री शंकराचे व दत्तात्रयाचे मंदिर) तसेच कालभैरव मंदिर परिसर – हे रेवदंडातील धार्मिक स्थळ परिसर आहेत.

या ठिकाणी जेव्हा घाण-कचरा साचतो, झाडं-झुडपं वाढतात किंवा अस्वच्छता निर्माण होते, तेव्हा सुरेंद्र गोंधळी स्वतः पुढाकार घेतात.

कधी ते स्वतः एकट्याने झाडू, खराटी, बादल्या घेऊन स्वच्छता करतात, तर कधी स्वतःच्या पैशातून माणसं लावून संपूर्ण परिसर स्वच्छ करून घेतात. सडा-सरमेजान, फुलांचे उरलेले भाग, प्लास्टिकच्या पिशव्या, माती, धूळ… काहीही असो – त्यांच्या पुढाकारामुळे ही धार्मिक ठिकाणं नेहमीच स्वच्छ आणि सुंदर दिसतात.

स्वच्छतेसाठी लागणारे साहित्य – झाडू, डस्टबिन, पाण्याचे टाक, साबण, फिनाईल – हे सर्व ते स्वतः विकत घेतात. कामगारांना मोबदला देतानाही ते कोणतीही आर्थिक मदत न घेता स्वतःच खर्च उचलतात.

हे मंदिर देवाचं आहे, त्याचं स्वच्छ असणं हे आपलं कर्तव्यच आहे.– असं ते नम्रतेने सांगतात.

आजकाल एखादी गोष्ट केली की लगेच फोटो, पोस्ट, न्यूज, प्रसिद्धी यामागे लोक धावतात. पण सुरेंद्र गोंधळी यांनी कधीही हे काही केलं नाही. गावकऱ्यांनीच त्यांच्या कार्याची दखल घेतली आणि छावा मराठी पर्यंत ही प्रेरणादायी कहाणी पोहोचवली.

आमचं मंदिर नेहमी स्वच्छ व सुंदर दिसतं, याचं श्रेय सुरेंद्रभाईंना आहे. ते एक आदर्श नागरिक आहेत. असं मत परिसरातील एका ज्येष्ठ नागरिकाने व्यक्त केलं.

असेच लोक खरी ‘देवसेवा’ करत असतात!

देव म्हणजे केवळ मूर्ती नव्हे, तर त्याचं वातावरण, स्वच्छता, भक्तांचा अनुभव हे सगळं मिळूनच ती अनुभूती तयार होते. आणि त्या अनुभूतीमागे असतो अदृश्य देवदूत.

सुरेंद्र गोंधळी हे अशाच देवदूतांपैकी एक आहेत. आज त्यांच्यासारख्या लोकांची समाजाला गरज आहे जे बोलत नाहीत, पण करत असतात.

छावा मराठीचा मानाचा मुजरा!

छावा मराठी तर्फे सुरेंद्र गोंधळी यांच्या या निरपेक्ष सेवेला मानाचा मुजरा. ही कहाणी केवळ प्रेरणादायी नाही, तर विचार करायला लावणारी आहे –